Vorige maand kreeg Aenea haar cake smash. Mijn kinderen vinden dit vaak een van de hoogtepunten van hun verjaardag (terwijl ik het eigenlijk alleen van plan was bij hun eerste jaar).
Ook dit keer leefde Aenea ernaartoe. Tot.. een dag van tevoren. Ik vertelde dat we de volgende dag de taart op zouden halen waarna we wat foto’s zouden maken. “Nee. Ik niet op de foto!” Enigszins verbaasd vertelde ik dat ik het jammer zou vinden, ook van de taart die we dan voor niets hadden gekocht. “Dan niet met fototoestel. Dan met foon doen.” Oeps..
En ook de dag van de shoot had ze er geen zin in. Mijn man en ik hadden werkelijk alles uit de kast getrokken en niets leek te helpen. Totdat mijn man vertelde dat ze eens goed naar het kroontje moest kijken. Want die kon je op eten! En toen, heel voorzichtig, was ze om.
