Soms loopt niet alles zoals gepland. En ik denk dat de Assepoester verjaardagsshoot met mijn man en dochter vorig jaar augustus de kroon spant van de (+/- 200) shoots die ik ooit heb gehad.Het naaiatelier liep 3 weken uit met het maken van een van de kostuums en vervolgens was er flinke vertraging met de post. Daarom werd er een nieuwe datum in de zomervakantie gepland. Vervolgens werd ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis met hartklachten. De hittegolf hielp ook niet mee om te herstellen. Gaan staan was al te veel inspanning en zorgde voor sterretjes zien en bijna om vallen. De locatie die we op het oog hadden, bleek door corona gesloten. Een paar weken na mijn opname gingen we op een nieuwe locatie shooten. Nog niet hersteld en met 28 graden niet de beste keuze, maar de zomervakantie was alweer bijna voorbij en Aenea was al jarig geweest.Het was heet. Veel te warm voor wat ik op dat moment kon. Met een knalrood en druipend hoofd heb ik de shoot gedaan. Ik was zo bezig met op de been blijven en Charlie en Aenea aan sturen dat ik, toen ik de foto’s terug keek op de computer, baalde van alle details die ik over het hoofd had gezien.Het gevolg? De shoot is een aantal maanden blijven liggen. Ik kon me er niet toe zetten om de foto’s te bewerken, want ik zag zo ontzettend veel wat beter kon. (En gezien dit een shoot van mijn eigen gezin was, kon ik het ook laten liggen 
)Maar nu.. Na een proces van bijna 1 jaar, vanaf de bestellingen van de kostuums tot de nabewerking, zijn de foto’s eindelijk klaar!Nieuwsgierig naar het resultaat? Houd de pagina dan in de gaten!
